Żył w Rzymie w pierwszej połowie XIX wieku. Był zwyczajnym, pełnym gorliwości apostolskiej kapłanem, mężem wielkich pragnień i mistykiem zatopionym w Bogu. Stał się inspiratorem wielu dziejowych poczynań. Jego dążenie do ożywiania wiary i rozpalania miłości wśród członków Ludu Bożego przyjęło konkretną formę w Zjednoczeniu Apostolstwa Katolickiego, które powołał do życia w 1835 roku. Wincenty Pallotti pozostaje nie tylko wielkim Świętym, ale „świętym na czasie”, gdyż pragnienia jego stały się dziś bardziej zrozumiałe, a jego świętość bardziej pociągająca i godna naśladowania niż przed laty.

Apostoł Rzymu. Mistyk. Prekursor apostolstwa świeckich. Zakochany w Maryi. Wierny Kościołowi. Przesiąknięty Bogiem do ostatniej „suchej” nitki. A dla mnie jeszcze: Boży wariat, który posługując się matematycznym znakiem nieskończoności, chciał wyrazić niezmierzoną miłość Boga. Św. Wincenty Pallotti, wpierw ksiądz diecezjalny, z biegiem czasu Założyciel Zjednoczenia Apostolstwa Katolickiego, a w nim Stowarzyszenia. W tym krótkim rozważaniu nie będę rozwodził się nad jego bogatą – i ciekawą ! – historią. W tym mogą pomóc dostępne książki. Ja chcę się podzielić jedynie pewnymi myślami, refleksją nagromadzoną przez lata bycia w Stowarzyszeniu…